insanoğlunun çare üretemediği tek hastalıktır..çok acı çeker karşılığını bulamayan kişi..çok hayaller kurar, dalar gider bazı zamanlar ama çektiği acıdan ve onla uğraşmaktan memnundur mazo olmuştur kısacası..az da olsa bi umut vardır ya olursa diye..işte bu süreçte aşk bi hapishane ; sigara içki ve şarkılarda gardiyan olur..o hapishanede kalmaktan memnundur..nolursa olsun asla unutamaz onu..içtiği sigaranın dumanında onu arar,dinlediği şarkıların sözlerinde hep o vardır..taki umudunun bittiği ana kadar.bundan sonra hayal kırıklığı ve gözyaşı vardır..ama yinede bi bekleyiş içerisindedir..gözleri telefonda kalır belki arar mesaj atar diye ama boşunadır o bekleyiş...beynine kazımıştır onu asla unutamaz ömür boyu..en iyi ilaç ölümdür, kurtuluştur..
