dün gece gördüğüm, kıyametin kopmak üzere olup bir türlü kopamadığı kabustur.
kampüste tüm arkadaşlarımla birlikte mezun oluyoruz, herkeste bir neşe, bir kaygısızlık havası, " ..işte bugün de akşam ezanından sonra kıyamet kopacakmış ha ha haa.." tarzı, kıyametin kopacağını bilip de sallamama geyikleri dönüyor.
akşamın yaklaşması ve havanın da ürkünç bir hal almasıyla insanlar alelacele bir yerlere gitmeye çabalıyorlar, herkeste bir telaş, korku baş gösteriyor.
kimisi " keşke şöyle yapmasaydım, içmeseydim" li veryansınlar ediyor, efendime söylüyeyim, kimisi apartmanların bodrum katlarına sığınıyor, dışarıdaki kıyameti görmemek adına, kimisi apartmanların çatılarından kendini atıyor...
bense ne yapacağını şaşırmış vaziyette etrafıma bakınıyorum korku içinde, derken kafama dank etmiş olacak ki ceketimi çıkarıp bir ağacın altına sererek kaza namazlarımı kılmaya başlıyorum. daha namazımı bitiremeden birileri çekiştire çekiştire beni de bir apartmanın çatısına çıkarıyor, birazdan olacak korkunç hava olaylarını saymaya başlıyor. adeta güneşin doğudan batışını izliyoruz, her yeri dumanlar sarıyor(tabii bu arada dabbe filminden sahneler de arka planda dönüyor ...).
birkaç insan kendini gözümün önünde aşağı atıyor. ben yine bir köşeye çekilip dua etmeye başlıyorum, yine duamı bitiremeden biri alıp beni boş bir sınıfa götürüyor, uzun zamandır sinemaya gitme sözü verdiğim ama bir türlü yerine getiremediğim bir arkadaşım da orada. beni görünce kollarını açıyor "vay be 78bpm, seninle bi sinemaya gidemeden ölüp gideceğiz." diyor ağlamaklı...
yalnız böylece oradan orada koşuşturuyoruz...
allah düşmana göstermesin efendim, böyle bir rüya...
