türk insanı nobel kazanmış bir yazarı, iyi bir biyolojisti rol model olarak benimsemez. çünkü onlar olmak ciddi bir çalışma gerektirir.
türk toplumu rol modelini illa ekrandan seçecekse de iyi bir oyuncuyu, ne biliyim halit ergenç'i ya da çok yakışıklı bir adamı mesela kıvanç tatlıtuğ'u rol model seçmez. çünkü onlar gibi olamayacağını bilir.
türk toplumu tesadüfi başarıları sever, bir şu şansım dönse ben de olurdum dediği kişiyi sever. aptallık abidesi hülya avşar'ı, samimyetsiz ve küstah acun ılıcalı'yı. türk toplumu ya tembel olduğu için şans ayağına gelsin ister, ya da çok çalışsa bile hayallerine küsmüş olduğu için. o yüzden türk insanı için urfa'da oxford olmadığı için okumamış ama oxford'u kurabilecek kadar zengin olduktan sonra da cahil cühela kalmış ibrahim tatlıses gibi adamlar, eşek yükü kadar başarı ve parayla hayatta çok farklı işler yapılabilecekken top, avrat, tv ekseninde dönen derinlikten uzak adamlar, kurduğu hiçbir cümle aynı başlayıp aynı sonlanmayan, neyi niye söyler hiç anlaşılamayan hülya avşar gibi kadınlar.
sıradanlık ve tesadüfi başarı, türk insanının beğenisidir.
