birkaç gecedir mum yakıp müzik dinliyor, kitap okuyor, belirli bir saatte de mumları üfleyip uyuyorum. eski demeye kıyamadığım sevgilimi facebooktan sildiğim için internet de çekmiyor artık beni, bilgisayarımı walkman olarak kullanıyorum anlayacağın. geçmişe dalıp dalıp çıkıyor, kah tebessüm ediyor, kah hüzünleniyorum. sabahları alarmı duyabiliyor, uyanıp az bir rötarla işe gidebiliyorum. ileri düzeyde geveze ve laf kesen, yemek yerken de ağzımı şapırdatan ofis arkadaşıma tahammül edebiliyor, tüm uyarılarıma rağmen yanımda sigara içenlere sabırla yaklaşabiliyorum. patronumun "kroyum emme para bende" türevi nidalarına kulak tıkayabiliyorum. bitki çayları aldım. denize kıyısı olan küçük bir şehirde yaşama isteğim yeniden canlandı. şaha kalktı da diyebilirim şu sıralar. çoğu gereksiz, edepsiz ve niteliksiz arkadaşımdan uzaklaştım, arındım. kalanlar için geçmiş senin dese de bence kendimi buluyorum. böyle dönemleri de olabilmeli insanın. içim geçmiş de olabilir, bu sürecin uzunluğuna bağlı. dekorasyon dergilerine olan ilgim daha da arttı, birkaç mutfak eşyası sipariş ettim bile. son zamanlarda çapımın çok dışında hareketler ettim, yörüngeden çıkmama ramak kalmışken eski küçük hayallerime kavuştum yeniden. country tarzı döşeyeceğim mutlu yuvamın hayalini kuruyorum sözlük. evliliğe de sıcak bakmaya başladım. bir dönem kapanıyor. yeni bir çağ açılıyor. vay arkadaş babam duysa oturur ağlar adam.
