anlıkta olsa küçüklüğe gidilen ve gülümsenilen anlardır.
yerde ne zaman bir tuğla veya kiremit parçası görsem hemen bi taş arar gözlerim; ezmek için.
sanki o an hiç kimse yokmuşta sadece ben varmışım gibi çömelip bir köşede ezmek isterim o tuğla parçasını güzel güzel.
kına yapardık küçükken tuğla ezerek, sonra da kına gecesi... *
