işin duygusal boyutunu bir kenara bırakmak gerekirse nüfus cuzdanını bir kenara koyup öyle hareket etmek.
mesela bir triple whopper ultra büyük boy menü yerken insan olarak kalmak mümkün değildir. ağzın kenarından üç tane burgera atılan diş sonucu akan yağlar, içilen bir galom kola, seksen kilo soyulup kızartılmış patates...bunları vatandaşlık numaralı kimlikle yapmak çok zor. en iyisi insanlıktan ir süreliğine istifa edip hayvan adam moduna girmek ve bir köşede afiyetle olmasa bile öküzce yemek.
işin duygusal boyutu ise, dünyanın güney taraflarında zavallı kara çocuklar açlıktan ölürken hiç bir şey hissetmemek, sadece doymaya çalışmaktır. kiminin karınları şişmiş ama sıtmadan, sıtmadan yahu, bu nasıl bir garibanlıktır, kiminin ise kemikleri sayılıyor. ve ben oturup triple whopper ultra büyük boy menü yerken sadece doyduğumu hissediyorsam insanlıktan gerçekten istifa etmişim demektir, bir daha geri dönmemecesine.
hani haklısınız, ben ne yapabilirim burdan...ama onlar da insan yahu, ben de insanım. ne farkımız var, niye onlar daha şanssız.
ben en azından istifa etmeden ara sıra kafa izniyle insanlığımı kurtarmaya çalışıyorum. ama ne görüyorum biliyor musun? zaten insan sayısı çoktan bitmiş, kimi istifa etmiş hatta hayvanlıkta kariyer bile yapıyor, kimi de atılmış insanlıktan.
