şimdi sen gittin ya. ev bomboş kalmış be dede. ufak torunlarına her öğlen bakkaldan bir sürü sakız çikolata getiren yok. burnundan hafif aşşağı kayan gözlüğüyle gazete okuyan birisi yok. gençken başından geçenleri öğüt olarak başkalarına anlatan yok. sabah elektrik süpürgesi açıldığında " bu saatte de süpürgemi açılırmış " diyip kızarak kalkıp süpürgeyi kapattıran, bize rahat bi uyku çektiren birisi yok...yok da yok işte. ne kadar iyi yanın varsa hiç birisi yok şimdi. ev desen bomboş olmuş. anneannem ile dayım bir başına. teyzem de gidiyor iki günde bir ama nafile. artık eskisi kadar keyifli değil akşam yemekleri. ufaklıklar bile koşturmuyor evin içinde. yağmurla gittin ya sen, göz yaşlarımız yağmura karışıp aktı ya hani, o yaşları saklamak için yağmadı aslında o yağmur, gökyüzü bile ağladı be dedem.
