bi yaz evin önündeki bu sokak kediciklerini aç sandım, hadi arada bi bunlara tavuk ciğeri alım da karınlarını doyursunlar dedim. dedim de pişman oldum, demez olaydım. 1 ay sonraki manzara; lan olum arabadan iniyom mahallede ne kadar kedi varsa ayaklarımın dibinde. kendimi fareli köyün kavalcısı gibi hissediyorum amk. apartman sakinleri illallah dedi kedi kavgasından. zaten günde 4-5 kutuya çıkmıştı ciğer masrafı, almayayım artık da azdırayım dedim bu kedicikleri de, öyle kurtuldum. yalnız aralarında kafası yamalı alacalı bir beyaz kedicik değil artık kedi var diyelim. işte o beyazı karasından fazla kedi var ya hala ibnelik yapmaya devam ediyor bana. ama helal olsun hak ediyor. benim arkadaşım o kedi!
