En çaresiz kaldığımı hissettigim zamanlarda " Hello, Is there anybody in there?" diyor ya, işte o an kısıldığım kapandan kurtulmuş gibi hissediyorum kendimi. Her sey halledilebilirmiş gibi geliyor.
Bir de şu var ki; herkesin sevmesini zaten beklemiyorum ve sevmesin de istiyorum bu grubu. Özenle saklıyorum şarkıları sevmediğim insanlar duyar da dinleyip severler diye. Sevmedigim birinin Pink Floyd dinledigine şahit oldugumda kendimi aldatılmış gibi hissediyorum. Bu da böyle bir anımdır.
