öncelikle minimal öykü bir-iki cümlelik öykü demek değildir.
(bkz: çok kısa öykü)
-----mütereddit-----
kuş sesleriyle, açık maviden kuzguniye çalan gökyüzüyle ve civardaki okuldan gelen coşkulu seslerle örülü, esen ılık rüzgarın serinlettiği bir ilkbahar günü bugün. 'havadan sudan mı bahsedeceksin?' der gibi bakışın, 'aydınlık sabah saatlerinde içini karartan bir muhabbete giriş denemesi miydi yaptığım?' diye düşündürdü. düşündürdü düşündürmesine ama artık ne önemi var? sen iyi bir insansın... eskiden olduğum gibi. yanlış anlama, kötülüğü seçtim demiyorum, ne iyiyim ne de kötü... herşeyi tek tek sorgulayıp yıkmaktan, egoyu içindeki düşman gibi algılayıp katletmekten bahsediyorum. arkanı dönüp yolda yürümeye başlarken umutla, kan kaybettiğini farketmekten, bıçağı kendine saplamış olmaktan, sonunda yürüyemeyecek kadar yorgun düşmekten ve yapacak hiçbirşey kalmayınca geriye, şimdi yaptığım gibi mütereddit konuşmaktan... evet, sen iyi bir insansın, benim iyi insanım, bana öğretilen iyi, geçmişteki bensin sen.
dinlemelisin o yüzden ve işte anlatıyorum!
