sağ elimdeki işaret parmağımda boydan boya duran bir yanık izi.
ilkokul çağlarında evimizin az ilerisindeki bir tüp deposunun yanında, yaktığı naylon poşeti kuru otlara götürmek isteyen hödük bir arkadaşa engel olmak için elimi uzatınca arkadaşta refleks olarak çubuğun ucunda yanmakta olan naylonu kenara kaçırdı. Sonuç; elimin üzerinde yanar durumda bir plastik ve yazarın çığlıkları efendim. Aylardan da temmuz ki ne siz sorun ne ben söyleyeyim. hala izi durur, o hödük arkadaşla da bacanak olduk sonradan.
Olum resmen mahalleyi ve mahalleliyi kurtardık ama ne bileyim bir muhtarı olsun bir ihtiyar heyeti başkanı olsun gelip de demediki voltraninsagkolu helal olsun sana al bu da mahallenin altın anahtarı. ondan sonra kahramanlara muhtaç bir millet olduk diyip ağlayın.
