Yapılmış en huzur verici şeylerden biridir. Birdir, sadece biriyledir.
Yastığın üzerine düşen kıvrım kıvrım saçlarının tellerinden ışıkları yakalarsın. Bir şarkıda söylendiği gibi saçlarından bir yol iner avuçlarına, kısa kalan yerleriyse tartışmasız cennete giden birer patika. Parmakları yüzüne yakın duradursun, bileklerinin inceliğinden akar şelaleler nehirler. Kirpikleri saf ipektir hep, fısıltıyla söylediğin şiirlerle dokursun yavaş yavaş her tanesini. Yüzüne düşmüş birkaç tel saçı aldığı nefesten titredikçe her biri bir nota çalar kendi makamından, karışan en güzel melodilere can verir duyularında. Ve yine her nefesinde kabaran bedeninde dolanmış ellerin, ne tedirgin edecek kadar ağır ne de varlığından şüphe ettirecek kadar hafif.
Sessizliğin en ihtişamlı haline gömülmüşken saçları arasından sevginin, rabıtasını yaparsın ipek perdesi kapalı bir çift güneş penceresinin.
