bir yazar arkadaşınız yazdıysa çok daha anlamlıdır.
kurallar var dedik ve hiç bilmediğin hayatını hayatıma kattım. merak dahi etmedim kim olduğunu, sormadım bu yüzden. belki hiçbir şey beklemeden birini hayatıma katmak istememden kaynaklanıyordu bu, belki de duyacaklarımın beni üzeceğinden korkuyordum. ne sikimse işte bilmedim, bilmek istemedim o lanet olası boktan hayatını.
hep bir şeyler bekliyor olmakla suçlasan da beni, içinde yer almak istemedim benden sakladığın hiçbir şeyin. özel olayım istedim bu yüzden sadece sustum. gel dedin ikiletmedim, git dedin sen gözlerini kırpıncaya kadar kayboldum. sus sorma dedin, nasılsın diye dahi soramadığım zamanlar yaşadım.
ama korkuyorsun elindekileri kaybetmekten ve gidiyorsun öyle mi?
o içinde boğulduğun lanet hayatı sana ben verdim,
vazgeçemediğin o özgürlüğünü sana ben verdim.
bende tattın beklentisiz yaşamayı, bağlı kalmadan heyecan duymayı, hesap vermeden aşık olmayı...
aşk şarkılarında boğulurken tek kelime aşk sözcüğü kullanmamayı ben öğrettim sana.
gölgemde dertlerini unutmayı verdim sana,
yaşadığın hayatı zaten yaşıyordun, kaçıp sığındığın o gizli bahçeyi ben verdim,
hiç kimsenin yanında, hiçbir yerde, hayatın hiçbir anında yaşamadığın özgürlüğü ben verdim...
şimdi bunun için gittin öyle mi? özgürlüğün için...
umurumda bile değil, seni azad eden de bendim, o ucuz pansiyonun kapısını açıp ellerimle gönderen de.
tek üzüldüğüm şey ne biliyor musun?
kendim için istediğim her şeyden vazgeçerek, sana hayatını, kişiliğini, fikirlerini armağan ederken ben; bir gün birinin bütün bunları senin elinden alacak olması.
şaşırma bu bir gerçek. ama aşkla sarıldığın, ama yanında iyi hissettiğin bir sürtük sana verdiğim özgürlüğünü alacak hayatından. sana söz verdiğim için soramadığım bütün soruları tek tek cevaplayacaksın o sorduğu zaman.
bana cevap olarak dahi vermediğin hesaplar vereceksin.
senden bir gülümseyiş dahi beklemezken ben, "bana ek kart çıkarsana aşkooomm" diyen bir sürtüğe teslim edeceksin benden kaçırdığın özgürlüğünü.
