-ben yakın, sen uzak ya sen yakınlarımda ben ırak...
-günah ki en güzel kadındır; sizler güzele kanan...
-takma, kendimden can sıkıntım, önceden beridir bir ölüm takıntım...
sade evde yüzüm asık, dışarda sempatik takıldım...
-bu mudur? modern zamanlarda aşk buharlaşıp uçmuş mudur?
-olacak duam olsan, "amin" desem, hamdetsem...
-gölgelemedim bağını bahçesini, günü güneşi örtmedim.
yapılanlar söylenmez ki her zaman; sömürmedim illa...
-bana gelirsen kalbin elinde gel, kemiklerinden sıyrıl da gel...
-isimleri silme isteğim, iştahım kabarır...
-Kendimi unutmak istiyorum yol kenarına biriken kuru yapraklar gibi... günleri, ayları, yılları, anıları, hatta kendi devrimi, çehremi yakın çevremi dahi...
-Aç kalbini ben geldim
Sıkı sıkı tut bırakma
Zar zor yıktım duvarlarımı
Kıymetini bil uzatma
Bak yaldızlarımı döktüm
Açtım kapılarımı gir içeri
Gör parklarımı bahçelerimi
Anla ben büyük harflerden ürktüm
Ben anlamam toptan tüfekten
Ben anlamam taştan yürekten
Anlamam Akıntıya kürekten
Bunları boşver ne haber aşktan
Gözlerinin arkasını
Sözlerinin alt yazısını
Kalp diline çevirdim çoktan
Okudum öztürkçe acısını
-kimi lahmacundan utanır, kimi her önüne gelene gıcık
ya uzak herkes birbirine, ya ilişkiler vıcık vıcık...
-iyiyim ben. hep aynı şeyler işte; uyku hapları, yalan dolan gülümsemeler...
iyiyim ben. hem sen tanırsın beni. ne yapsam ne söylesem, o geç kalmışlık hissi...
-yalanlar, yalanlar, yalanlar bulutların ardındaki güneş gibi gerçek
sevilmeye muhtaçken kimileri kirli avuçlara düşüverecek...
-kendimi sakladım görmeyi bilenlere, vitrinime değil iklimime gelenlere...
