namık kemal bir gün ölür ve cennete gider. başlar öbür dünyadaki yetkili meleklere şikayete. arkadaşlarımı da alın efendim cennete diye. melekler olmaz falan derler ama laf da anlatamazlar. mecbur arkadaşlarını cennete alırlar. bu sefer de namık kemal, adalet mi ulan bu, kimimiz burda, kimimiz orda. herkesi alacaksınız cennete karışmam der. meleklerle gene bir tartışma, küfürleşmeler falan. ama nihayetinde namık kemal herkesi cennete aldırır. daha sonra namık kemal, cennetin en üst makamını istiyoruz diye gene söylenmeye başlar. isyan çıkartır falan. melekler biz buna karışamayız derler. namık kemal de o zaman Allah'la görüşücem der. melekler olmaz molmaz derken, namık kemal bunları ikna eder ve allah ile görüşmeye gider. az bir zaman sonra geri döner. namık kemal'in arkadaşlarından biri sorar. allah ile ne konuştun diye. namık kemal de cevap verir. "allah mallah yok, hepimiz kardeşiz."
