ortaokuldaydım. hemen her gece ışıkları söndürür yattığım yerden kulaklıklarımı takar radyo d'den kendisini dinlerdim.
kendisine has bir muhabbet açma, insanları çözme yeteneği olduğunu düşünürdüm hep... o dönemlerde pek çok günümün en keyifli anlarıydı o anlar.
artık malum twitter çağına girdik, kendisini çok fazla dinleyemiyorum açıkçası ama özlüyorum! arada bir eski günleri yad etmek için kulaklıklarımı takıp bir programına ziyarete gelicem. tek korkum o kendine has anında insanları yakalama özelliği sayesinde kolay kolay kendisini dinlemeyi bırakamamak...
