Anneannem,canım,pamuğum bitanem,
öyle özledimki seni,öyle çok sarılmak isterdimki sana yeniden, çocukluğumda olduğu gibi hadi yine "guduş guduş" uyuyalım seninle... Her hafta sonu kalmak için can attığım,büyüdüğüm evinde... Sen bana yine dualar öğret,önce elektrikli battaniyemizi açalım,yatmaya yakın kapatırız. Sabah olunca da sen kahvaltı hazırlarsın sokaktan geçen simitçiden simit alırız. Sonra konuşur muhabbet ederiz. Azıcık sussam -eee anlat hadi. dersin. Bunları hatırlıyorum,iyi zamanlarındı. Sonra nefes darlığı,kireçlenme derken ,evde bile zar zor yürüyordun, hiç çıkmak istemedin dışarılara, dedem gidince küstün zaten tüm hayata... Ah anneannem gitmeseydin seni sarsaydım pamuklara, sadece sesin,nefesin olsaydı, bana yine sarı papatyam deseydin, bana seven gözlerinle baksaydin,küçük tatlı sitemler etseydin ve ben yine alsaydım gönlünü ne olurdu sanki. Şimdi gidip de bir taşta adının yazılı olduğunu görmek öyle ağır ki..her dönüşümüzde seni yalnız bırakmak orada öylece... Öyle zor ki... Rüyamda görmek için dualar edip yatıyorum hep,bazen görüyorum,sarılıyorum,bazen konuşuyoruz. Hep korkuyorum giderken bir kırgınlığın var mıydı diye. Öyle güzel bir sevgin vardıki yine de varsa bir şey affedersin beni. O sevgini özlüyorum, biri tarafından kayıtsız sevilebilmeyi özlüyorum. Öyle anlarda aklıma düşüyorsunki inanamazsın. Bir koku, bi insanın bakışı, bi kelime... Hemen yanı başımda oluyorsun adeta. Sesini unutmaktan korkuyorum anneanne, ne olur unutmayayım... Bilmiyorum sağlığında söyledim mi, ama hissettirdim bunu biliyorum.. Seni çok seviyorum,hep aklımın,kalbimin bir köşesindesin, her an benimlesin. Çok özledim. Çok...
