Özür dilerim anne,asla istediğin gibi masum bir kız çocuğu olmadım. Evet belki istediğin gibi okul birinciliklerim var ama öğretmenlerimle tartışmaya girmelerim,inadına eteğimi kısaltmalarım, asla öğretmen yalakası olmadığım zamanlar çok yordu mu seni? Birincilik aldığım AB bilgi yarışmasında genel koordinatöre 'alın AB'nizi defolun!' dediğim için üzgünüm. Çok çalıştığım matematik sınavından 100 alınca okul kapısının önünde yaktığım keyif sigarası için de üzgünüm.Sahi anne müdür seni arayıp hiç yakıştıramadık kızınıza dediğinde çok kızdın mı bana? Sırf dersi anlamıyor diye öğretmenimin aptal dediği sıra arkadaşımı azarlamasına da razı gelmeyip asıl aptal sensin demiştim hatırlıyor musun? Disiplin odasının önünde beni ürkek bir çocuk gibi değil de yaptığından gayet memnun görünce de kızdın mı bana? Okul temsilciliği seçimlerinde yaptığım propaganda siyasi nitelikli olduğu için disipline gönderilmekten sen kurtardın beni,teşekkür ederim. Lise 1'de yatağımın altında bulduğun 'Darağacında 3 fidan' kitabını gördüğünde seni endişelendirdiğim için üzgünüm. Şehit cenazesine katılıp, 1 mayıs gösterisinde avazım çıktığı kadar 'Yaşasın emekçi hakları' diye bağırdığımı da biliyor musun? Ama asla kötü bir şey yapmadım ben,ne kendime ne sana laf ettirmedim hiç bir zaman. Beni kınayanlar anlayacak anacım,anlayacak zamanla. Yalaka olmadan da,sosyal özürlü olmadan da başarılı olabilir insan.Sigara içerek terbiyesiz olduğumu hatırlamıyorum hiç. Arkadaşlarımı satarak bir yere gelmeye çalışmadım hiç.Liseyi kazanamadığımda beni varoş bir okula göndermiştin hayatı öğreneyim diye? Öğrendim ben anne. Neden küfrediyor bu öğrenciler,neden asiler bu kadar,hatta bazıları neden 'ot' çu onu bile öğrendim. Çünkü hiç birinin senin gibi anneleri olmamış. Özür dilerim anne,sessiz sakin bir kız çocuğu değil de her zaman avazı çıktığı kadar bağıran 'asi' olduğum için.
