''2 ay olmuş anne, uykunda öldüğünün üstünden tam 2 ay olmuş dile kolay.
ne yapacağım ben anne? her sabah kalk işe geç kalıcaksın demezsen ben nasıl uyanıcam ki, beni düşünmedin mi hiç? bu kadar erken mi gidecektin? ya kardeşim anne, daha 12 yaşında ona nasıl anlattım ben haberin var mI? vardır di mi anne, hala bizimlesin sen di mi annem? yatmadan önce iyi geceler demeye geldiğinde kalkıp sarılmıştım sana hatırlıyor musun anne? aynı akşam sen çok seviyorsun diye gidip ahmed arif'in kitabını almıştım anne, bana okutmuştun hasretinden prangalar eskittim'i, ben o kitaba nasıl bakıcam anne, o şiiri tekrar gördüğümde aklıma hep şu soru gelmeyecek mi? annem öldü ben neden yaşıyorum ki...
elbette gelicek anne, babam öldüğünde bana bir şey demiştin ya'' baban benim kalbimde yaşıyor oğlum, o ölmedi sen üzülme e mi?''
anne ne olucam ben işe gitmedim, patronum arayıp paralı izne çıktığımı söyledi..
sen hayatımda ki tek kadındın hep öyle kal nolursun anne. sesimi duyuyorsan, son bir kez sarıl bana uykumda..
seni her şeyden çok seviyorum anne, babamda yanında biliyorum, gelmek için en kısa zamanı bekliyorum canım annem...''
