unutulmak istenen ilkokul anıları

entry282 galeri
    187.
  1. ilk okulda, sınıfımızda esma diye çirkinmi çirkin, gerzek mi gerzek bi, günümüz keziban tabirine şak diye oturan bi kız vardı. neyse işte o zamanlar herkesin yaşadığı gibi öğrenciler arasında şakalar vardır. bir gün koşaak gelip bana dedi ki; ''yuges benle çıkarmısın?'' ben şaşırdım tabi. ama yüzümü ekşittim, sınıfta taş gibi merve, esma'nın emmi kızı şeyma varken sen kimsin yarraam der gibi baktım. ama esma hala gülümsüyordu, ben pek anlam veremedim yine. sonra sanki nisan bir şakası yapar gibi ''ama üçüncü kata kadayy heyyy'' diye bağırdı. ardından hunharca kahkası okulun koridorundan öğretmenler odasına kadar ulaştı. tabi bende hoş bir gülümseyişle karşılık verdim esma'ya. ulan bıyıkları bile vardı kızın, işte o derce..

    hikayenin geri kalanını yine esma ile yaşadım. bu işte bam telinin koptuğu an'dır.

    bir kaç gün sonra yine yanıma koşarak geldi. bu sefer pek durmadı yanımda, sadece ''yuges sen bittin'' dedi ve koşarak ayrıldı yanımdan. ben yine bi şaka yapıyor salak deerken elinde küçük bir kağıtla koşarak yanıma geldi. bu defa acayip sinirliydi. bana kağıdı fırlatıp; beni seviyormuşsun, kağıdı defterimin arasında buldum dedi. şaka yapıyor sandımama durum çok ciddiydi. üzerime doğru gelip resmen tekme tokat girişti. ben ozamanlar ufacık, tıfıl birşeyim gücüm de yetmediği için altına aldı beni. ayağa kalkmak istiyorum olmuyor, yumruk savurmaya çalışıyorum yine olmuyor. bizi ayırdılar. sevenlerimiz de varöış çok şükür dedim. ama yeniğim dayağın etkisindeyim hala. burnumdan soluyorum, sağım solum acı içinde. arkadaşlarım boynumun kanadığını söyledi. ama önemli değildi. ben şimdi medeni bir insan gibi konuşmaya başladım; onu ben yazmadım esma dedim. seni müdür'e şikaağt edicem diyerek ayrıldı sınıf'tan. sonra müdür geldi, ben durumu izzah ettim. allah'tan müdür halimi anladı da olay kapandı.

    ama boynumda ki yara izi tam bir hafta kapanmadı. evdekilerin bile alay konusu oldum amk. küçük kardeşim ''esmadan dayak yiyyen abiii'' diye dolanıyordu evin içinde, düşünün artık halimi.

    işte bu da unutmak istediğim bir anı'mdır. *
    0 ...