tamam, tek kelimeyle özentilik. çocuktan beri filmlerde sigara içen adamlara özenmiştim. yani daha açıkçası sigara içen adamın benim gözümde ayrı bir ciddiyeti erkekliği vardı. balkonda tek başına oturup birinin sigara içmesi karizmatikti yani bence. zaten bi o şiddet timsali silahlı adamlara (gangster mafya(al pacino)) ilgi duydum şu zamana kadar bi de şairlere. sonuçta noldu biz de başladık. içiyorum arkadaş. memnunum. şair ya da gangster olamasam da kendimi onlar gibi hissettirebiliyo bana sigara. küçümseyecek ne buluyor insanlar diğer insanların zayıflıklarında ya da özentiliklerinde bunu anlamak gerekiyor esas.
