bekliyorsun bekliyorsun beklediğin hiç gelmiyor, gelirse beklediğine değmiyor. bekleyip de turnayı gözünden vuran varsa takdir ediyor, ellerinden öpüyorum.
takdir dedim de birilerini takdir etmek bu kadar zor olmamalıydı. insanların içindeki bu kıskançlık duygusu nereye kadar gider? bilemiyorum.
ne deliler gibi para istedim, ne rahat bir iş istedim, ne büyük bir şirket olsun istedim. iş bulamadım, şimdi iş olsun diye hiç alakam olmayan bir iş yapıyorum.
kötülerin çok güzel şartlarda yaşadığını gördükçe iyiye inancım azalıyor. içimdeki kötü ayyuka çıkıyor, korkuyorum.
dünyanın tek enayisi ben değilim, bir yerlerde kendini kullandıran salaklar hala var biliyorum.
bu başlıkta sınavım var yazan her yazara allah yardımcın olsun diye mesaj atmak istedim eski bir tanıdığı görmüş gibi olmanın heyecanıyla, sonra deli midir nedir derler diye korktuğumdan yazamadım.
öyle an geliyor her şeyin olabileceğine inanıyorum sonra bir anda siliniyor tüm umutlarım, sanırım depresyondayım.
bir keresinde tam olarak 24 saatimi uyuyarak geçirdim. başardım ama çok deli hastaydım.
şapırdayan insanlardan nefret ediyorum. acayip bir huylanmam söz konusu şiddet içerikli eylemler aklıma geliyor kendimi zor durduruyorum.
istemediğim otun burnumda bitmesinden nefret ediyorum bu yüzden ilerde eşim şapırdayacak adım gibi biliyorum.
