hepimiz birer çizgi film karakteri olsaydık; eminim sen road runner olurdun. ama çizgi film yerine gerçekmiş gibi yaşattın masallarını bize, onlarla büyüttün.
kıyasıya rekabet ettiğimiz eşek yarışlarında hep birinci sen iken; sonunculuk benim olurdu, çünkü süt içmezdim. yıllar önce kızılderili kabilesinde ettiğimiz dansları sen anlattın. evvel zaman içinde dedemin bahçesine giren ayı ve tilkinin dedeme nasıl yakalandığını, bahçede mevcut bulunan kuyunun ceza olarak ayı ve tilkiye kazdırıldığını can kulağıyla senden dinledik. manavgat köprüsünü amcamla beraber nasıl yaptığınızı anlatırken: ''işte benim babam köprüyü bile yapmış.'' derken yüreğimizle alkışladık seni. yüz yıl önce amerika'da bir kovboy olduğuna kayıtsız şartsız inandık. sabahları sözlerini senin yazdığın şarkılarla uyanmayı çok sevdik. en sevdiğimiz şarkıların sözlerinin değişmesine seninle razı olduk.
biz büyürken sanırım sende yaşlandın artık. saçların, kilon belki düşüncelerin bile değişti. yeşile çalan çakır gözlerin kaldı sadece. bütün hayallerimizin ucundan bir bir tutarken arkamda olduğunu bildiğim, uzaklarda olsam da bana inanmaktan beni sevmekten vazgeçmeyen babam. geleceğimizi senin ellerindeki tepsiden aldık, gözlerinle aydınlandık. şimdi inancım daha yüksek, daha bir yürekten inanıyorum artık. hayallerimin son basamağına senin köprünle adım attım.
senin kızın olmak böyle güzel bir şey, bu duyguları bana yaşattığın için teşekkür ederim.
