Mesafe.. insanı acıtıyor. Çok fazla hem de.
Aslında mesafe dediğin nedir ki sevgilim, bir uçak, bir otobüs bileti sadece, aradaki 800 km olsa ne olur.
Sevgi aşk kalpte, orada olduğu sürece benim için hiçbir sorun yok. Ama insan dokunmak istiyor, tatmak istiyor dudaklarının tadını.. Gözlerine bakmak istiyor bu gözler, sıkı sıkı sarılmak istiyor bu beden. Sadece kalpte yaşamakla kalmıyor. Hayallerimi süsleyen kişiyi yanımda istiyorum ben. Kız gibi ağlarım bu neden için.
Aklıma nerden geldi ama bir tane arabest rap vardı -lanet olsun- oradaki sözlerde şunu diyordu
"hayaller hep gerçek olur her ne kadar zor olsa" salak yazamamış bile "... Olsa da..." olacak hem.
Ama sözü sevdim, çok doğru, sonuna kadar da katılıyorum. Yanına gelmeme 2 sene var, korkum ne biliyor musun "umutlarını yitirmen.." korkuyorum, ya beklemezsen beni diye.. Sana güveniyorum, sakın tersini düşünme.. Ama eskiden yaşadığım şeyler insanlara güvenimi azalttı, çok çirkin şekilde beni yarı yolda bıraktılar, korkuyorum bu yüzden.
Dertlerime şifa gibi geldin sen, en kötü anımda hep yanımdaydın. Ben de hep senin yanındaydım. Tek mutsuzluğum mesafe.. Geleceğim istanbula 1 aya umarım, bir aksilik çıkmazsa, görmeye ihtiyacım var seni. Yazacak çok şey var ama şarjım bitiyor işte. Sen dersin ya hani, görüşürüz yerine;
"müzikle kal.."
