sınavların yaklaşıyor olmasının stresi yoğunluktadır. gece vakti evde yalnızsanız ve uyumuyorsanız düşünmek zorunda kalırsınız. bu düşünceler de mutsuz edebilir. şu entryi yazarken farkettim ki, tv izlemeyi bıraktığım 3 4 yıldan beri geceleri kimseyle konuşmuyorsam şayet mutsuzum. tv ye geri mi dönsem napsam bilemedim. ayrıca gerçekten sevdiğini söyleyen insan, bu durumunuzu anlattığınız halde hiçbir sebep sunmadan sizi yalnız bırakıyorsa ne kadar seviyordur bu gece kafamı kurcalayan bu. ne zaman çok düşünsem, şuan ki durumumdan daha kötü olamaz ya diyorum, yalnızlığa alışmış olmanın etkileri geliyor ardından. ya da yıllardır yalnızım hayata karşı kimseyi dost olarak tutmadım hayatımda, yalnız yaşıyorum kısacası her yerde her şeyde yalnızdım daha fazla katlanamıyor muyum onu da bilmiyorum. düşün düşün boktur işin demişler ya tam da o konumdayım. insanoğlunun mükemmel bir sisteme sahip olduğu söylenir ama bence o kadar iyi değil. bir şeyi görmek istemediğimizde gözümüzü kapatabiliyorsak, aynı durumu düşüncelerimiz için de yapabilmeliydik, o zaman tam olurduk. ya da bilmiyorum yine bir eksiklik bulurdum belki yetinmezdim. şuan bildiğim tek şey şuan uyuyor olmayı istediğimdir.
