palayaaa palayaaa palayaaa. gümüşpaladır. hâlâ ordayım ancak çocukluğumun geçtiği hız ve nitelikte geçmediği kesin. kavga ettiğim, maç yaptığım, arkadaşlarımla " bura bizim mekan artık ömer, muhammmed nur, şahin, buğra, isa" dediğimiz yerlerde başka simalar görmek ve buralarda bir zamanlar unutulmaz anılar bıraktığımızı bu sıpalara aktaramamak; o simaların da bana , buraya yabancı olduğumu hissettiren gözlerle bakması çok canımı yakıyo açıkçası. göğsümde bir ağırlık hissediyorum.
