çerez yerken hep sevmediklerimden başladım ben. en çok sevdiklerimi en sona bıraktım. bittiğinde ağzımda yalnızca onların tadı kalsın diye.
en çok istediklerimi, en büyük hayallerimi, en mutlu günlerimi hep geleceğe sakladım bir çerez misali. hep o gelecekteki mutlu günlerim için yaşadım ben. günümü mahvetsem de hep bekledim onları. kimse bilmese de kapılarım sonuna kadar açık bekledim huzuru. ancak bir çerez tabağı gibi hiç olmadı hayat. sıradakinin ne olacağını hiçbir zaman bilemedim.*
