şu an sahip olduğum her şeyi sana borçluyum. iki elin bir pabuçta da olsa hep benimle ilgilendin, maaşından paraları kesip kesip, beni okutmak için dershanelere yolladın. Üniversitede iken cebime harçlık koydun. Eve geç geldim, arkadaşlarımda kaldım, alkol aldım, sigara içtim ama sen beni incitecek en ufak bir şey söylemedin. Bütün eğitim hayatım boyunca, babamın sorumsuzluğunu, ilgisizliğini sen telafi etmeye çalıştın. Veli toplantılarıma hep sen geldin, hep sen öğüt verdin, beni uyardın. Okuyup meslek sahibi olunca, hasta olmana rağmen gelip sen evimi düzenlememde bana yardım ettin. Arayıp sormadığım o bilinçsiz zamanlarımda bile bana sitem etmedin, kırgınlığını belli etmedin. Ama bunlar her zaman bende saklı kalacak, hiçbir zaman unutulmayacak. Senin yokluğuna nasıl katlanacağım bilemiyorum.
