hayat denilen macerada belleklerde kalan ilk günüdür ilk okulda ilk gün. cünkü kişi gercek anlamda yaşamanin şaplaklarini yemek için kendini istemeden de olsa hayata atmiştir. daha bilginin lanetini bilmeyen siyah önlüklü cüceler siniflari doldurur. disarda esek gibi kosusup oynamlar bitmiştir. islak palto kokulu siniflarda insan önce cocuklugunu gömer. yaptiği en ufak bir hamlede kafasina şaplak yer, kulaği cekilir. yalan söylemeyi dolapciliği ögrenir ve bunlada o oku öncesi masumlugunu kaybetmeğe başlar.
gerci bu kaybettiği masumlu beyhude yere gürültülü yerlerde arar yillar sonra. ama o gun kaybettiğinin bile farkinda değildir.
yaşam onu yipratmak için pusuda durur ve yipratirda.
herkesin iyi oldugu herseyin bir gün batimindaki pembe bulutlarla isiklandiği dünyasi gitgide kararmaya baslayacaktir.
ünite dergileri, yazililar, doktor raporlari, testler, dershaneler, gönye, beslenme cantasi evrenin atilan ilk adimdir ilkokulda ki ilk gün.
16 senelik okul hayatinin siftah günüdür.
ve bunu simdi okullu olduk marşi ile gönüllü cikar kişi.
hayatinda bir cok kez yoldan gönüllü cikar ve bu sadece ilkidir.
