ben bu geçtiğimiz yaz bir rahatsızlık dolayısıyla saçlarımın tamamını kaybetmiştim. baya bildiğin kel oldum. yazın evden dışarı çıkmadım baya bir moralim bozuldu. yani bir kız saçlarının değerini kaybetmeden anlayamazmış onu fark ettim. neyse velhasıl kelam saçlarım uzamaya başladı, 3 numara oldu, 5 numara oldu ben bigün istanbuldan şehir dışına gidicem, artık kendimle biraz daha olsa barışığım, herkes saçlarımın yakıştığını söylüyo, nispeten makul bir uzunluğa geldiler, kalktım gittim otogara.
esenler otogarda geçti bu olay. biletimi aldım, gittim oturdum koltuğuma, koridor kenarına. yaşlı bi teyze geldi biletine bakıyo, koltuğa bakıyo, bana bakıyo. azıcık geri gitti, önlerdeki koltuklardan birinde kadının birine sordu "şu 11 numarada oturan erkek mi?" diye. başımdan aşağı kaynar sular döküldü. derin bir nefes aldım, sakin ol dedim kendi kendime "teyze 12 numara burası sizin koltuğunuz mu?" dedim. teyze başladı bağırmaya, bütün otobüse rezil etti beni or*spu bunak "bana erkek yanı mı vermişler? ben erkek yanında oturmam! baksana muavin bana erkek yanı vermişler. erkek misin kız mısın sen?" dedim şuna bir yumruk atsam acaba başıma ne gelir. neyse tuttum kendimi dik dik baktım kadına. hayır sanki erkek olsam yicem seni, pörsümüş koca karı. dar da giyinmiştim o gün baya kız gibi duruyorum yani allahı var fiziğim de yanıltacak türden değil. teyze memelerimi görmüyor musun? diyecektim iyice rezil olmayayım dedim. neyse teyze oturdu ama bitmedi tabii. kucağımda sırt çantam var durup durup teyze eliyle bacağımı ittiriyo. "bacağımdan ameliyat oldum aman dokunma, çantanı yukarı koy, hatta bagaja ver, durmasın burada, bacağım acıyo değerse kızarım bak" diyip duruyo. ya sabır dedim "teyze merak etme sahip çıkıyorum ben" dedim. yol boyunca susmadı kadın. arkada adamın biri uyumuş hafif bir horlama sesi geliyor, teyze başlıyor "cık cık cık" adam 1 dakika horladı horlamadı. neyse adam sustu arkada bir bebek başladı sızlanmaya, teyze hemen sanki fırsat kolluyor başladı "cık cık cık cık cık" bebek de sustu teyzeye malzeme kalmadı. yolun bitmesine 1 saat kala biraz içim geçmiş kafam omzuma düşmüş, ama hiç bir yere değmiyorum, teyzenin sınırları içinde bile değilim. otobüste çok usturuplu uyurum biliyorum senelerce gittim geldim neler neler, neyse teyze beni uyandırdı, "kızım kalk üstüme düşücen valla hiç çekemem şimdi" demez mi? "teyze sen zahmet etme ya 2 saat yol gidicez şurada sıçtın içine, otobüse bindiğinden beri susmadın, bela mısın nesin?" dedim kalktım yerimden, muavinin yanına gittim, "abi ben şu bi saat buraya bi yere otursam, ya da boş koltuk varsa oraya geçsem" dedim, adam acıdı muavin koltuğunu açtı oturdum, kendisi merdivenlere oturdu. hayatımın en berbat yolculuğuydu lan. teyze hasta olmasa çok ciddi bi yumruk sallamayı düşündüm ama neyse.
