her insanın başına gelmesi kuvvetle muhtemel acemi hemşiredir. damarı bulana kadar sondaj yapar resmen. kanınızı emer ciddi anlamda.
küçüğüm tabi o zamanlar ama bütün akrabalar ve arkadaşların arasında da öne çıkan bir özelliğim var. iğne yapılırken ağlamayan çocuk'um ben. herkes öyle bilir beni. ne zaman kan vermeye otursam cool tavırlarla hemşirelere iş atarım falan. daha 4 yaşında başlamışız düşün. yine kan vereceğim gittik sağlık ocağına. sıram geldi her zamanki tavırlarımla oturdum kolçaklı koltuğa. çaktım kolumu kolçağa. iğne yapılırken ağlamayan çocuk'um lan ben! dedim sok iğneyi. bu başladı elimi kolumu ellemeye. küçüğüm tabi o zamanlar anlamadım bir ibnelik olduğunu kurbanlık koyun gibi iğnenin ilk gireceği anı bekliyorum. bu yokladı yokladı sonra o fırıncı küreği gibi elleriyle sokuverdi iğneyi hart diye. coolluk tam gaz devam bende. çıkardı iğneyi sonra bir daha soktu, çıkardı, soktu, çıkardı, soktu; gitti, geldi, gitti, geldi ama boşalamadı. benim gözlerden yaş gelmiş ama bırakmıyorum kendimi. şu boş dünyada eften püften bir özelliğimiz var onu da kaybetmeyelim derdindeyim. iğne yapılırken ağlamayan çocuk'um oğlum ben! neyse o sırada anneciğim atladı da "kevgire çevirdin çocuğu ibne karı!" dedi. doktor geldi "açılın ben doktorum" diye aldı iğneyi çekti damarlarımdaki asil kanı. kalktım koltuktan gözlerim yaşlı ellerim pamuk çektim hemşireye o nah hareketini. peeh ne sandın dedim, iğne yapılırken ağlamayan çocuk'um ben dedim. böyle bir sustu, pıstı. o günden beri kan vermiyorum tepkiliyim hemşirelere. bundandır belki de hemşire filmlerini zevkle izleyişim brazzers'da.
