307.
-
yitip giderken umutlar şu elim rüzgârlarla
açılsa hakikat perdesi sessiz sessiz
yuvarlansa yıldızlardan bir dua
ne ben kalsam ne sen nede biz
nefes al nefes ver, insan Ölüm tüccarı
çırılçıplak yarınlar ölü gibi Dün
bir köşede beklerken soluk yarınları
doğma güneş doğma son gün olsun bugün.
