eveet, vakti geldi kişisel hesaplaşmaların artık; bu saatte denk geldiğine göre bu başlık!..
- farklı olduğuma,
- kimsenin beni anlamadığına,
- hep daha fazla potansiyelim olduğuna ama bunu ortaya koyacak fırsatların oluşmadığına,
- kısa boylu değil orta boylu olduğuma,
- gözlerimin iyi gördüğüne,
- çok şey bildiğime, çok çok iyi bir insan olduğuma,
- yalan söylemediğime, yalanı sevmediğime,
- kadınların salak olduğuna,
- babamın hiç ağlamadığına,
- annemin tüm gün boş boş evde oturduğuna,
- yalnız yaşayabileceğime, yalnızlıkla baş edebileceğime,
- yeterince sağlam basarsam ayaklarımı yere, hiçbir şeyin beni üzemeyeceğine,
- dünya bir olsa gücünün bana yetemeyeceğine,
- "para her şey demek değildir" avuntusuna,,,
- paranın hiç mühim olmadığına,
- paranın hiç mühim...
- paranın hiç...
- paranın ben...
**** ve daha nicelerine canı gönülden inanırdım çocukken. Hepiniz gibi; hepimiz gibi! Ne çok yalan söyledik kendimize, birbirimize... Can yakan ne var biliyor musun, ben oynamıyorum dediğinde büyümüyormuşsun, daha da çocuk oluyormuşsun... Bak işte şimdi de dengim değil diye oyunlarına katılmadığım çocukları hiç üzmediğime inanışım geldi aklıma. Aklıma sokayım...
