hani biriyle tanışırsınız; erkek veya kız, hiç önemi yok. çirkindir. tamam, güzellik görecelidir. size göre çirkindir diyelim. ama bunların da hiçbir önemi yok. ve onunla buluşmayı seversiniz. konuşmayı, eğlenmeyi. birlikte yapılan her şey güzel gelir. bu kişiyi bir arkadaş olarak, bir dost olarak çok seversiniz. değil mi? bence böyle.
işte insan sevgisi budur.
ama işte bundan sonra devreye aşk girer mi? yani, tanışılan kişi, karşı cinsin çirkin bir üyesiyse devreye yine de aşk girer mi? karşılıklı olanından ha?
asıl mesele de bu. güzel bir kız içtenlikle devreye aşkı sokabilir. bu çirkin erkekle çıkabilir. ve bir çift olabilirler.
peki ya bir erkek? yakışıklı bir erkek, böyle bir kız bulunca yani çirkin bir kız, yapar mı bunu? sokar mı devreye aşkı? onu sadece bir arkadaş, bir dost olarak görür değil mi? maalesef öyle görür. erkekler için bazı şeylerin o kadar az değeri vardır ki; tahmin edemezsiniz. ve işte ben de bu yüzden kızları hep daha bir sevmişimdir. çok güzel bir kızın yanında çirkin bir erkek görünce hayata dair mutluluk veren detaylarıma kaydeder ve yoluma devam ederim. sonra düşünürüm. bir anda kıza önyargılarım oluşur. ve allah'la konuşurum ve derim ki; allah'ım ne iyi bir kız.
işte mutlulukla böyle tanışıyorum sonra mutluluk diyor ki; eğer iyi biri olursan seninle hiçbir zaman ayrılmayız.
ama işte;
şimdiki erkekler varya şimdiki erkekler, ne yapacaklarını bilmiyorlar. neye önem vermeleri gerektiğini bir türlü öğrenemediler. tabii hepsi değil.
