tarsusta yapılan kurtuluş koşusuna 100 civarı öğrenci katılmıştı. yıl bindokuzyüz bilmem kaçtı. tabi bacaklar alınmış, antremanlar yapılmıştı. herşey hazırdı. start verildi koşu başladı. gayet iyi gidiyordum. uçuyordum. köyden gelen gençlere baktım bi şöyle çok uzaktaydılar göremedim. eğdim kafamı devam ettim. yardırıyordum. arkama baktım kimse yoktu. fark atmıştım. bitiş yerine geldim. çizgiyi geçtim. boynuma çiçek astılar. tebrik ettiler. kendi rekorumu kırmıştım. o ara arkadaşımı gördüm ve tablo netleşti. nerde kaldın diyordu. wtf dedim içimden... sonuncu olmuştum. ya çiçekler tebrikler dedim. bak bendede var deyince gözyaşlarımı tutamadım. bu uzun yazıyı okuduysanız aklınızı s.kim. bu benim en eften püften başarım işte. 100 kişilik yarışta 100. olmak. var mı ötesi.
