Hayatımda ailemden dayak yemedim fakat ilk okul 1 de öğretmene, hocam dediğim için yediğim tokatı hala unutamıyorum (bkz: kodumun karısı). Hatta olaydan o kadar etkilenmişim ki lise hayatım boyunca hiç bir öğretmene ''Hocam'' diyemedim. Şuan 2. sınıftayım içimden bir ses hala ''öğretmenim de lan! '' diyiyor.