bazen de bizi ısıtması için bir kuklaya ihtiyacımız olur. yalnızlık öyle boktandır ki, neye, kime sarılacağını bilemezsin. sorsan, ben yalnız değilim, hayatımdakiler yetiyor bana der. ama, o da farkındadır sarıldığı her şeyin yalan olduğunun. belli etmek işine gelmez.
insan ister ki, herkes onun oynatabildiği birer kukla olsun. istediği sevsin, istediği gitsin. kimse üzemesin onu. ipler elindeyken mutlu olduğunu sanar, lakin yastığa başını koyduğunda anlar ne kadar yalnız olduğunu.
