ne gülmek gelir içinizden, ne yemek yemek, ne su içmek, ama hepsini yaparsınız bu eylemlerin isteksizce de olsa, ölmek istersiniz ama kendinizi kandırırsınız, "annem beni görürse üzülür" diyerek. arkası gelmez sorular için de olursunuz, niçin yaşıyorum, niçin varım, niçin beni terk ettin anne, niçin beni bu kadar sevdin anne? özellikle bu soru içinizi yakar, niçin bu kadar sevdin beni anne, sen de televizyonda ki gibi, cami avlusuna koyup gitseydin beni, yüzünü hiç bilmeseydim, içim de hep bir özlem olarak kalsaydın, ya da öyle yapmasaydın da beni her gün dövseydin, öldüresiye dövseydin, açlıkla cezalandırsaydın, odama kilitleseydin, hasta olduğumda başım da beklemeyip "gebersen de kurtulsam" deyip gitseydin, keşke bunları yapsaydın ve senden nefret etseydim. Meleğim benim. asla seni sevdiğim kadar kimseyi sevemeyeceğim, meleğim.
