bir insan düşün. güzel bir hayatı var. ailesiyle mutlu, sevdiği ve taraflarından sevildiği birkaç dosta sahip, okul hayatı düzenli, ruh sağlığı yerinde.. sonra laps diye çık karşısına. daha körpecikken, gözü açılmamışken. bir güzel alıştır kendine. senden önce yolunda giden ne varsa yaksın senin uğruna. aklı fikri gözleri elleri kör olsun. senin hayatını yaşasın. ailesi senin ailen olsun. arkadaşları senin arkadaşların, okulu senin okulun, işi senin işin. kısaca karakteri benliği kalmasın. hepsini bir bir sök ve al. bağlanın birbirinize. mecbursunuz çünkü sadece sen varsın bağlanabileceği ve senin için ideali bağlanabileceklerin arasında. yormaz, üzmez, bir dediğini iki etmez. daha ne. senelerce sürsün bu tutsaklık. içten içe savaşın birbirinizle. sonra yavaş yavaş kendini özlemeye başlasın. kendi hayatını. hayalleri gelsin aklına. ideallerini düşünüsün. sonra biri parmak şıklatsın ve uyansın. ilk işi senden kurtulmaya çalışmak olsun. ama ne mümkün öyle ha deyince. çıkarabileceğin bütün zorlukları çıkar karşısına. nefret et ve ettir. uyku uyuyamaz hale getir. insanların yüzüne bakamasın. sana "yapma" desin, sen daha fazlasını yap. senin uğruna sildiği ailesine sığınsın, senin tek lafınla tanımadığı dostları sahip çıksın. sen yıkmaya çalıştıkça büyüsün, güçlensin. sen onu, onun hayatından bir kere daha koparmaya çalıştıkça, o daha bir dik dursun. sahip çıksın artık aklına da yüreğine de. kinin seni yesin bitirsin. o kadar bitirsin ki kötülüğün çaresiz kalsın. sonra puf. herşey geçsin bitsin, hiç yaşanmamış sayılsın. herkes birkaç sene öncesine geri dönsün. hayatlar hiç sikilmemiş olsun. insanlar üzülmemiş, yürekler çatır çatır yanmamış..
düşün düşün iyi düşün. bir hayal et. kendini yerine koy.
anla diye ben bu yazıyı sana yazdım.
gör diye, bil diye.
becerebilirsen eğer..
