uzun ve etkileyici bir hikaye okudum bugün. onun hikayesini. bir film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden, hakkında okuduğum sevgi dolu sözcüklerle bezenmiş onlarca entry.
- ve yaşlar döküldü gözlerimden.
çok mu garip bu! yani, tanımadığın, karşılıklı oturup laflamadığın, hatta hiç mesajlaşmadığın bir insanın ardından göz yaşı dökmek? değil elbet...
işte! bundan sebep seviyorum sözlüğü ben. artık bizlerle birlikte olmayan, olamayan insanların duygularını, düşüncelerini, sevinçlerini ve hüzünlerini bizlerle, halen buradaymışcasına paylaşabilmesiyle kutsal bir kitabeye dönüşüyor sözlükler.
- düşünüyorum... bu ne kadar değerli ve ne denli özel.
