yufka yüreklilere yer yoktu bu çetin yollarda, kutlu töre'nin, kutsal davanın kuralıydı bu.
kürşad'ın ardına düşen erler inançları ve istiklalleri için dönmemecesine çıkmışlardı yola, bilerek ve inanarak dönmemecesine birdaha.
çünkü ruhları orhun'un kaynağından nasiplenmişti, ölümlerle eğlenmek erlerin işiydi.
kevser'den imanını, göktuğdan ilhamını alan kırklar seferiydi bu.
bazen alp oldular, bazen eren.. yoğruldular mayalandılar ve adlarını birleştirip alperen oldular yaşadılar bozkurtcasına bozkırlarda.
duygularla duyguları, ülkü ile inancı yoğurdular diri ettiler ruhları. ülkü denen nazlı gelinin ardına düştüler asırları dele dele, dağları yara yara bu aşk ile.
o gelinki; erde şan istermiş, elde hilal kainat düzeni için.
elde hilal kainat aşkı ile yürüdü, sabır dokuyarak yılmadan tunç yürekliler el ele. bazen caddelerinde şehrin bazen çankaya yokuşunda nidalarıyla merkezinde küfre karşı iman ile gönül gönüle.
bozkurtcasına and içtiler var olmak-yok olmak arasında çizgide.
satmadılar sevdayı, pazarlamadılar dünya saadetine hür olmayı. çünkü nazenin bir gelindi ülkü, o bir namusun adı idi gönüllerde şeref adına şereflilerce.
karanfil idi eldeki çiçekler, gül'ler kırılmasın istediler, daha sonraki aşıklara kalsın solmasın, kırılmasın güller. açılsın bahtı ayın dediler. altaylarda kurultayın toplanacağı güne ses verdiler bu çetin yollarda.
ve geri dönmediler kutlu davanın gönül erleri. döndürmeyenler zerre utanmadı.
