malum, uyku yarı ölmektir. işte bundan dolayı dünyaya alışmışken dünyadan kopmayı istemez insan çünkü sabah da ayrılmak istemez ölüler aleminden.
her gün her gün bir ölümden bir dirilime koşmaktan bunalmış, uyanıkken sızana kadar uyanık kalmak, uyurken de sıkıntıdan patlayana dek uyumak ister.
bünyenin bir tür günlük döngüye isyanıdır. ama maalesef sistemin insanlarının isyana hakkı yoktur...
