aile mensupları bilgisayarın başına toplanmıştı ve bende her zamanki gibi mal gibi bigisayar başında pinekliyordum. herkes alamanyada ki (bkz: almanya) akrabasını görüntülü olarak göreceğinden çok memnundular. bilgisayar başında ki ben onca insanın merakını gidermek için hunharca uğraşıyordum. yapacağım işte msn'e girip kameraya tıklamaktı ama onlar için power tuşu bile ilginçti. herşey yolunda gidiyordu. görüntü gelmişti. ve bir mutluluk doluşmuştu kıçı kırık kutu gibi odama . herkesin kafasında bu görüntü ordan buraya nasıl gidiyordu sorusuydu tabi ki. teknoloji fakiriydiler. ama ne yapsınlar onlarda haklı neyse. bu mutluluk çok fazla sürmedi tabi ki cameranın sesini bir türlü ayarlayamayan ben gitgide endişelenmeye başlıyordum. onca insan benim elime bakıyorya ondan . üzerimde bir baskı hisediyordum aman tanrım nasıl bir duyguyduy bu öylesine baskı artmıştı ki üstümde olmuyordu yapamıyordum ve arkamdaki sesler gitgide artmaya başlıyordu . bu sesler söyle idi.' okuduğun okulun götüne koyim.' bunu söylüyorlardi.
görüntüyü gören masum köylüler. sesde istiyorlardı. bundan önce görüntüyü merak edenler merakını giderdikten sonra sesi merak ediyorlardı tabiki. merakla olmamışmıydı zaten bu bilim. neyse kısacası ben sesi ayarlayadım. ve herken beni üniversiteyi kazanan kadar kınadı. kahveye gidip çay içerken bile tavır koydular. amk ben onların. şimdi hepsinin facebook'u var. mal mal resimlerini koyuyorlar . sebebi kim tabiki ben eğer onları bu illete alıştırmasaydım şu anda facebookta böyle zırvalar olmazdı. herkesten özür diliyorum siz saygı değer dostlarım.
