mahallenin abisi olduğumuz dönemler. çocuklar maç yapıyor sokakta ( maç yapmak ne saçma bişeymiş layn). sefa var, diğerlerinden daha ufak. 5- 6 yaşında anca var. koymuşlar defansa, ileri çıkmasına izin vermiyorlar. surat olmuş beş karış. devre gibi birşey oldu, mola verdi bebeler.
ben: sefa gel lan buraya.
ben: noldu oğlum ne o suratının hali?
sefa: hep defansta oynatıyorlar beni ya da kaleci oluyorum. ileri çıkıp gol atmak istiyorum ama izin vermiyorlar.
ben. ne izini oğlum? çık, at golünü gel.
sefa: küfür ediyorlar ama öyle yapınca.
ben: sen de onlara edersin lan birşey olmaz.
sefa: hayır ben edemem, ön liberolar küfür etmez.
canını yediğimin ankara bebesi...
