kinyas ve kayra adlı romanında okurları etkilediği tartışmasız gerçek. işte betimlemelerin mına koyduğu o paragraf;
Ama dediğim gibi, en büyük hatam insanlardan cümlelerimi bitirmelerini beklemekti. Hayatımın belli bir dönemine kadar hep böyle yaptım zaten. Gözlerinin icine baktım beni bilsinler diye. Kadınlardan bunu bekledim. Birisi gelip "evet ben seni tanıyorum" desin diye bekledim...
Belki aşık olmadım hiçbir zaman ve kimseyi sevmedim, ama sonsuz kez seviştim kadınlarla... Bütün bunları daha hafif olmak için yaptım. Her an yolculuğa çıkmak isteyebilecek birinin bütün eşyalarını atıp en gerekli olanları doldurması gibi. Ben de sıyrılabildiğim her şeyden sıyrıldım daha uzağa gidebilecek kadar hafif olmak için. Ama olmadı. Terk ettiğim her şeyin ağırlığı binle çarpılıp,beynime yerleşti Hafiflemek bir tarafa daha da ağırlaştım. Söküp attıklarım tonlarca kabus olup döndüler bana...
Ayrıca sakalı bir daha kestirmese çok daha güzel olacak çokta iyi olacak.
