Bir zafer ekin karabay şiiri. yeni rastlanmış ve şaşırılmıştır. çünkü yazar farklı bir düşünceyle bu nicki seçmiş ama bilmeden de zafer ekin i çok sevmiştir. hatta çok önceleri bu şairi, akademisyeni ve müntehiri sözlüğe taşımıştır. şiir şöyledir:
I.(Önce çocuklar ağlar)
Ansızın bir yıldız kayar
ve dilek tutar çocuklar
-Babam sızmasın artık
-Uçurtmam bulutlara takılmasın
-Kırmızı pabuçlarım olsun
ve annem bulutlar gibi ağlamasın.
Ansızın bir yıldız kayar
ve ağlar çocuklar.
Dilekleri tutuklanmıştır
gözleri mahmur,
elleri yorgun,
düşleri sürgün kalmıştır.
Ne inatçıdır yaşamak için çocuk,ne de yaşat-maktadır inatçılığını. Kağıttan gemileri batar birgün,masalları kahramansız kalır. Çünkü büyüsü bozulmuştur düşlerin ağlayınca ve yollar düş olmuştur gülümserken atlıkarınca.
Gülmek sana bahşedilmedi
gülmüyorsun çocuk
ve keşfedilmedi uslanmak
uslanmıyorsun.
Gitmek hala "döneceğim" demekse
ve hala oyun bozan çocuksa en güzel çocuk,
oyunu giderken bozuyorum
kızıyorsun.
Çünkü, ne büyümesini istedim kuzuların
ne gökyüzünün ıslanmasını
yani ağlamasını çocukların
oysa yaşamak beyhude yolculuktur.
anladım ki, bir çocuk ağladıkça çocuktur.
II-(Birgün anneler bekler)
Birgün büyüdüm sanır çocuk
kuşanmadan gökkuşağını
seyretmeden kırlangıcı
siste yorgun yolcudur
siste yalnız yabancı.
şimdi bir kuş yuvasında yalnızdır
bir oğul anasında
bir ana sılasında yalnızdır.
Özünde gurbet de sıla da bir başına
yalnızlıktır
yalnızlıktır!
...ve ben kuzuların büyümesini kabul edemeden
kuzuları büyümeyen ülkeler hayal ederim ve bu-
nu gizlerim.Gizlenmiş hayallerimde rüzgarlar sey-
reder,ülkeler beslerim.
Birgün gizli özlemler alevlenir. Kimse masallarını
