veli: boşver üzülme. okuyup da ne yapacaksın bu insanı deli eden ülkede, dünyada.
öss'den ilk çıkan kişi*: haklısınız galiba, teşekkür ederim çok yardımcı oldunuz.
veli: gel sana fener yapmasını öğreteyim karpuzdan, ne dersin?
kişi: olur, neden olmasın?
veli: boşver, üzme kendini artık. bak hem bugün ne kadar güzel, bir iş var bu işin içinde.
kişi: haklısınız da nasıl dert etmeyeyim, geleceğim...
veli: n'oluyor okuyunca? memur olacaksın; ya paydos zilini bekleyeceksin ya aybaşını.
kişi: öyle de, bir sene uğraştım ben bugün için; bir senemi verdim. bu gereksiz kavga için. bugünü bekledim bitsin diye.
veli: şu kavga bir bitse dersin, acıkmasam dersin, yorulmasam dersin; çişim gelmese dersin, uykum gelmese dersin; ölsem desene!
kişi: abi ne ilgisi var şimdi.
veli: boşver boşver sen beni dinleme en iyisi. ben degüstasyon'a gidiyorum, hem oraya canan da gelmez.
kişi: peki abi madem öyle ben de deniz kıyısına gideyim. atamasam da kendimi denize, ağlarım; hiç erkeklik düşünecek halim yok.