çok da kötü bir davranış olmamakla birlikte, uygulanabilirligi az olandır. ben babama ismiyle hitap edemem(kendisi istese bile) ama çocuğum yapabilir. hatta yaparsa sevinirim gibi geliyor. en azından, kendine bir tanrı yaratmamış olur. babanın da insan olduğunu erken yaşta kavrar ve hayalkırıklıklarının düzeyini azaltır. yine de bizim gibi toplumlarda zordur. zira bizler, isimlerimizden çok sıfatlarımızla tutunuruz hayata. misal 'sizin çocuğun adı ne' sorusundan önce gelir 'sizin çocuk ne iş yapıyor' sorusu. kamuda sıkıntı yaşanan anlarda 'sen benim adımı biliyor musun'dan öncedir 'sen benim kim olduğumu biliyor musun' tehtidi. haliyle, ismiyle adam olmayı beceremeyenlerin çoğunlukta olduğu bir coğrafyada, sadece tvde görebileceğimiz bir durumdur, ilgili konu.
