dayanamıyorum.
dünya çok enteresan bir yer.
onu yok etmek istiyorum.
genç yaşta ölenleri, o son anlardaki çaresizliği, acı çekenleri, insanları, hayvanları, sönmüş hayatları, işkence çekenleri, savaşları, ölümü ve ölümü düşünüyorum. rahat uyuyamıyorum. belki ben değil ama yaşama sevinciyle dolu bir gencin ölmüş olması düşüncesi beni mahvediyor. huzursuz oluyorum. mideme kramplar giriyor. hayır öyle birini tanımıyorum. ama dünya acı çekmenin yeri.
bir kere doğanın kanunları bile acı üzerine kurulu.
siz ne bekliyorsunuz ölüm üzerine kurulu yaşamlardan?
hayatta kalmak için başkasını öldürmen gerekiyorsa o zaman sikeyim ben öyle doğanın adaletini, insafını.
topluca intihar edelim. siz, biz, tüm milletler, tüm canlılar, ineğinden sineğine. haydi.
içim içimi kemiriyor. kimse acı çekmesin istiyorum.
siz nasıl rahat uyuyorsunuz?
dünya bu denli karmaşık ve acı dolu bir yer iken.
bunca can acı çekmişken, çekiyorken ve çekecekken.
nasıl?
