mutluluk denilen çok güzel güzel olmasına ama bazen bazı mutluluklar bir başkasının mutsuzluğu, endişesi, korkusu, hayali oluyor ya... farkına varıldığında zedeleniyor o mutluluk sanki. böyle ufalanıyo parçalanıyo gibi. o parçalar batıyor zihne 'bencil miyim acaba' düşünleri sızıyor ince ince.
geçen gün #17673188 entrymde paylaştığım mutluluğum bugün bir farkındalıkla farklı bir boyut kazandı.
o gün yapraklarını döktü o güzel ağaç, izledim o yaprakların düşüşünü güzel güzel, evet çok mutlu oldum ben ama ya parkbahçelerde görev yapan temizlik görevlileri... onlar da mutlu oluyor muydu ki? onlar diyordu belki 'şu yapraklar iyice bi dökülse de bitse, ben süpürüyorum arkamdan yine dökülüyo, sonra niye süpürmedin deniyo...' diye.
benim mutluluğum onun sıkıntısı belki... belki değil... bilmiyorum.
ama mutluluk anları bencillik anları oluyor gibi, bunu biliyorum gibi.
